De haren gaan me in letterlijk in mijn nek overeind staan als iemand mij de volgende vraag stelt:
‘Hoe kan ik mijn emoties onderdrukken?’
Ik zal je zo vertellen waarom, maar eerst wil ik wat kwijt over hoe we wellicht bijna allemaal opgegroeid zijn.
Ik zag vorige week een filmpje van een meisje, ongeveer 2 of 3 jaar, die haar vingers tussen de deur had gekregen. De moeder filmde het meisje en sprak haar tegelijkertijd toe en liet haar dochtertje de volgende zinnen herhalen: ‘I am strong’, I am beautiful. Onderwijl zeggend ‘Take a deep breathe, don’t cry.’
Het meisje wilde duidelijk heel hard huilen, maar door het aanmoedigen van haar moeder haalde ze inderdaad hardop diep adem en lukte het haar om haar tranen niet de vrije loop te laten.
Ik was echt in shock toen ik dat zag. Een duidelijker voorbeeld van hoe je niet met emoties om zou moeten gaan ken ik niet.
Ja, je zou kunnen zeggen dat het meisje sterk op groeit, en doorzettingsvermogen ontwikkeld.
Maar waarom wordt ons toch allemaal geleerd onze emotie niet te tonen.
Waarom mogen we niet huilen?
Waarom leren we toch die emoties diep in ons systeem terug te drukken?
Van jongs af aan al…
Wat is er toch zo goed aan sterk zijn? Ben je dan niet sterk als je je emoties toont?
Stel je je dan kwetsbaar op? Zoals dat zo vaak genoemd wordt?
Ik vind het raar!
Ik denk namelijk dat het tegenovergestelde waar is.
Als jij je emotie toe laat en doorvoelt, accepteert dat je verdrietig bent en uitzoekt wat het is wat jou verdrietig maakt kun je daar alleen maar van groeien.
Persoonlijke ontwikkeling vindt doorgaans niet plaats van iets niet willen aankijken, toch?
Wanneer je jouw emoties maar weg blijft drukken in je systeem dan komt er een moment dat je over gaat stromen. Er past gewoonweg niet meer bij.
Pas dan ga je nadenken hoe het toch komt dat je niet lekker in je vel zit, waarom je eigenwaarde zo laag is en waarom je bij het minste of geringste de tranen al omhoog voelt komen.
Weet je.. je kan er niet veel aan doen dat het zover is gekomen. Je hebt het niet anders geleerd!
Maar je kan het wel keren. Ruim je oude emoties op en neem je conditioneringen eens goed onder de loep en ontdek welke rol je gedachten hierin spelen.
En zullen we 1 ding afspreken?
Laten we stoppen met dit ook aan de kinderen in ons leven door te geven. Laten we ze vooral leren dat emoties er zijn, ook de niet leuke. En dat wanneer je ze toelaat en je ze doorvoelt ze ook weer verdwijnen. Wanneer je dan ook nog ontdekt wat de boodschap is die de emotie aan je wil vertellen zodat je daar je inzicht op kan krijgen, dan creëren we een heel ander toekomstperspectief voor ze!
Laten we het voorbeeld zijn dat ze verdienen ♥
Dus niks niet meer emoties onderdrukken.
Het gaat niet om sterk zijn en ook niet om kwetsbaar zijn.
Het gaat erom dat je de emotie durft te voelen.
Ontcijfer de boodschap van de emotie zodat je er de volgende keer niet meer in getriggerd wordt.
Zo houd je je energetisch systeem schoon en zijn je emoties niet bepalend in hoe jij je leven leeft.
Liefs,
Jolanda
PS: Aan de slag met jouw systeem opruimen en opschonen?
