Ik ben altijd al een beetje anders geweest. Althans, dat vind ik zelf. Ik hou van uitbundig en een beetje gek. Daar voel ik me gewoon blij en een beetje zekerder door.
Het is vooral gek in de zin van mijn kleding en mijn kapsel. Ik ben dol op rare printjes op een broek. Mijn schoenenkast bestaat niet alleen maar uit bruin, zwart en bruin. En mijn jassen zie je altijd al van verre.
Laats vroeg ik me af of het misschien een houding aannemen is. Misschien moet het wel eens klaar zijn met dat 'altijd net even anders' En dus, hup op de fiets, naar de kapper. Mijn kuif/hanenkam moest eraan geloven. En nu heb ik het plat. Echt heel plat. En weet je? Ik voel me er helemaal niet fijn bij. Mijn uiterlijk, matcht helemaal niet meer met mijn innerlijk.
Ik ben gewoon een beetje 'gekkig'. En ik vind het fijn dat dat aan mijn buitenkant al te zien is. En omdat ik mezelf zo goed ken, heeft het niet te maken met een houding aannemen, maar is het is een onderdeel van wie ik ben.
Hoe zit dat met jou? Weet jij wie je van binnen bent? En resoneert dat met jouw uiterlijk? Wanneer jij in de spiegel kijkt, word je daar dan blij van?
Anders zijn betekent niet altijd gek. Het betekent vooral jezelf zijn. Want van jou is maar één exemplaar. Laat jezelf zien. Vooral aan jezelf. Want als jij jezelf niet kent, hoe kan een ander jou dan leren kennen?
Dare to be different, dare to be yourself.
Liefs,
Jolanda
